woensdag 12 december 2012

kersteditie 2012 en de WINTERZONNEWENDE


-Kerstmis en het Wintersolstitium-

Alan E. Donant

Ik heb duidelijke herinneringen aan de kerststalletje in onze kerk. De ster, een baby in een kribbe die bij een maagd geboren wordt en vervolgens in doeken wordt gewikkeld; de schaapherders, koningen die met goud, wierookhars en mirre komen. Het is een prachtig verhaal, maar slechts twee evangeliën vertellen het en ze vertellen niet hetzelfde verhaal want sommige gebeurtenissen waarover ze vertellen kunnen zoals ze zijn beschreven niet tegelijkertijd zijn gebeurd. Wat we in onze kerststalletjes in de kerk aantreffen, en in ons geheugen hebben ingebouwd, is een combinatie van deze twee evangeliën. Als het geen letterlijke geschiedenis betreft, kunnen we onszelf afvragen wat we nu werkelijk vieren met Kerstmis?

Het is boeiend dat om het kerstverhaal beter te begrijpen kennis over de kosmische klokken nodig is, want de viering is diepgaand verbonden met het wintersolstitium. We vinden over de hele wereld bewijzen van kosmische tijdwaarneming. Alleen al de Britse eilanden bevatten meer dan 900 formaties in steen die als kosmische klokken dienen. Heel bekend is Stonehenge waaraan wetenschappers een ouderdom van 5000 jaar toekennen.

Het is een grote kalender die precies een zomersolsitium van vroeger aangeeft. In de laatste maanden van 1997 ontdekten archeologen in Somerset Engelands grootste en meest complexe prehistorische tempel (*van hout - CA) tot nu toe, twee keer de grootte van Stonehenge en misschien enkele honderden jaren ouder.

In Ierland is een van Europese mooiste ‘doorgangsgraven’ in Newgrange. Men denkt dat het bouwen ervan al in 3100 v. Chr. is begonnen.


Boven de ingangspassage is een doosvormige opening die op een lijn ligt met de opkomende zon tijdens het wintersolstitium Op deze dag raken de zonnestralen twintig minuten lang de grond in het centrum van het graf – kruisvormige kamer in de heuvel van 6,5 bij 5,1 meter.


Wereldwijd kunnen voorbeelden van piramiden, tempels, medicijnwielen formaties van stenen, en andere bouwwerken die als kosmische klokken dienen, tot een onbekend aantal worden uitgebreid.

Waarom was de mens in de oudheid zo geïnteresseerd in het in kaart brengen en op-tekenen van de banen van planeten en sterren, de solstitia en de eveningen en waarom treffen we zo vaak lichtspleten aan die een specifiek punt raken tijdens het winter- of zomersolstitium? De vier punten van het jaar die worden aangegeven door de solstitia en eveningen worden ook wel de heilige jaargetijden genoemd.
Over de wereld verspreid zijn er mysteriescholen geweest, en zullen er altijd zijn, waar mensen leren hoe het heelal functioneert, over hun verbondenheid daarmee en over de natuurlijke toestand van mededogen, harmonie en evenwicht. Deze mysteriën kunnen in zeven fasen worden ingedeeld. De eerste drie hebben betrekking op studie, discipline, en het in praktijk brengen van wat men door studie heeft begrepen. Het kan vele levens duren voordat deze eerste drie stadia zijn doorlopen. Na deze training ondergaan zij die heel wat over de wetten van de natuur hebben geleerd en deze kennis in praktijk hebben gebracht een transformatie in hun leven. Tijdens het wintersolstitium ervaren ze bewust het proces van de dood en begrijpen dat deze eenvoudig een ruimere vorm van leven betekent. Terwijl hun lichamen worden achtergelaten alsof ze dood zijn, gaat hun bewustzijn door de processen van de dood en doorloopt het de innerlijke circulaties van de aarde en van sommige planeten tot aan de ingangspoort van de zon om daarna terug te keren. Als dit met succes wordt volbracht, brengt deze gebeurtenis een leraar voort die het bewustzijn heeft ervaren achter de wetten, die hij eerder was gaan begrijpen en waaraan hij zich probeerde te houden.

Een tweede gebeurtenis in een stadium van de mysteriën vindt ook plaats tijdens het wintersolstitium. Het gebeurt heel zelden, misschien niet vaker dan eens in de 2000 jaar. Wanneer het nieuwe maan is en Aarde, Maan, Venus, Mercurius en de Zon tijdens het wintersolstitium op één lijn staan, kan een individu door een veel verhevener ervaring gaan. Hij of zij maakt een grote rondgang door aardse en kosmische energieën, gaat daarbij het bewustzijn van de zon zelf binnen en keert door de circulaties van de kosmos terug. De hele ervaring neemt veertien dagen in beslag en, wanneer de kandidaat slaagt, ontwaakt hij als een Boeddha of Christus.

Het overdenken van deze reeks gebeurtenissen biedt ons de mogelijkheid om meer te begrijpen van het verhaal dat met Kerstmis wordt verteld. Individuen die deze inwijdingen volbrengen worden ‘tweemaal-geborene’ en ‘maagdelijk geborene’ genoemd, omdat door deze ervaring de innerlijke god tot ontwaking is gekomen en ze letterlijk opnieuw worden geboren uit hun eigen geest. Als we naar de geschenken kijken die de wijze mannen voor het kindje Jezus meenamen, zien we dat goud een symbool is voor de onvergankelijke gouden, zuivere zon, het goddelijke bewustzijn. En de wierookhars en mirre? Deze werden gebruikt voor het balsemen van de doden. Zelfs het wikkelen in doeken verwijst naar het thema van de dood; de baby wordt ineen reep stof gewikkeld evenals bij mummies het geval is. Is het niet boeiend dat iemand een pasgeboren baby dingen geeft die betrekking hebben op zijn dood? Maar inwijding is een dood, de dood van het beperkte zelf. Deze geschenken zijn toepasselijk voor de symboliek van de mysteriën, want de Christus wordt geboren uit de dood van het alledaagse bewustzijn van de aspirant.

Elk van ons voelt de invloed van het wintersolstitium. Soms noemen we het de druk van het jaargetijde, maar misschien zijn we ook gevoelig voor de grote kosmische krachten die in het spel zijn. Tijdens dit seizoen ondergaan we allemaal een nieuw begin, een nieuwe inwijding, wanneer de innerlijke god  zich roert ook al is het maar in geringe mate. En zonder een gevoel voor deze wonderbaarlijke inwijdingsmysteriën die in ons kersverhaal worden beschreven, kan het een gebeurtenis worden die ver van ons afstaat – maar dat is niet het geval. Het verhaal staat dichtbij ons, en we zullen het elk jaar ervaren als de kosmische klok terugkeert tot het wintersolstitium, waarbij zelfs de ergste beproevingen en ellende de zaden van licht en overwinning in zich dragen.

Uit het tijdschrijft Sunrise jan/feb 2001


***







Er bestaat geen gevaar, dat onversaagde moed niet overwinnen kan.
Er bestaat geen beproeving, waar vlekkeloze reinheid niet doorheen kan komen.
Er is geen moeilijkheid, welke een krachtig denkvermogen niet te boven komen kan.
Voor wie overwinnend omhoog gaan, is er een beloning boven woorden: het vermogen om de mensheid te zegenen en te redden. Voor hen die tekort schieten, zijn er andere levens waarin het slagen komen kan.

Diamanten (HPB) blz. 7









 ----------------------------------------------------------------------------------------------



Winterzonnestilstand, een nieuwe geboorte

James A. Long


Ik zou willen dat we de ware betekenis van dit heilige jaargetijde van de winterzonnestilstand beter konden begrijpen. Al is het gecommercialiseerd en zit er veel uiterlijk vertoon aan vast, ik kan niet geloven dat de vele miljoenen die aan de uiterlijke activiteiten deelnemen geen oog hebben voor de wezenlijke innerlijke waarden. Ze voelen iets in de atmosfeer – want het zit in de lucht; en ondanks de vrolijkheid en drukte waarmee het gepaard gaar, ziet de natuur in deze tijd kans zelfs in het meest ontoegankelijke bewustzijn de warmte van een goddelijke gedachte te brengen.

We weten iets van het kerstverhaal en de geboorte van een verlosser in het licht van de oude wijsheid. De schuur of stal is de mysterieschool – de school voor loutering, zelfdiscipline en zelfbeheersing – en de kribbe vertegenwoordigt de majestueuze nederigheid die aan iedere ‘geboorte’ in het licht voorafgaat en daarop volgt. Wanneer de grote inwijding plaatsvindt, zijn er helpers en wakers aanwezig die, net als de herders, uiting geven aan hun vreugde als de tijd daar is. Het christelijke verhaal van Jezus die in een kribbe werd geboren is prachtig, maar er is zoveel meer te begrijpen omdat het hele verhaal symbolische is.

Tijdens de winterzonnestilstand ondergaat ieder aan ons een nieuwe geboorte. De natuur zelf heeft de deur geopend en het is aan ons de open deur te zien en een stap vooruit te doen.

In het grotere gebeuren betekent dat wat plaatsvindt tijdens de inwijdingsperiode, bekend als de Grote Geboorte, veel meer dan een zegen voor de mensheid. De Hoeders van de mensheid hebben op verschillende tijden in het verleden en in velerlei graden de beproevingen en inwijdingen van de heilige jaargetijden ondergaan, in het bijzonder deze. Deze Hoeders zijn de pelgrims die vele eeuwen geleden het besluit namen het pad van mededogen te volgen. Dat is de reden dat zij Hoeders zijn en dat wij met hen het verwachtingsvolle verlangen delen dat bij deze bijzondere tijd hoort.

Er zijn twee verschillende inwijdingen die tijdens de winterzonnestilstand kunnen plaatsvinden, afhankelijk van die tijd en het individu. De ene, die de kleinere kan worden genoemd, is die van de initiant die het recht heeft verworven de inwijding te ondergaan die hem toestaat tot de portalen van de zon te reizen en, bij welslagen, iets te ervaren van de essentie van de zonnegodheid, en na drie dagen weer terug te keren.


Deze inwijding is niet zo groot als die welke iedere 2160 jaar plaatsvindt, al is ze naar onze maatstaf wel groot. Het is duidelijk dat er, naar analogie, andere inwijdingen moeten zijn van geringe intensiteit, die tot aan u en mij reiken. Deze kleinere inwijdingen hebben geen formeel karakter, maar wel grote invloed. Ze maken deel uit van de natuur en van ons, omdat we in ons gewonen dagelijkse leven ons voorbereiden op de inwijdingservaringen, en daar in zekere mate aan deelnemen, van hen die uitverkoren zijn voor de formele beproeving in een of ander heilig jaargetijde.

Tijdens de winterzonnestilstand ondergaat ieder van ons een wedergeboorte: onze daden en gedachten in het afgelopen jaar vormen de schoot waaruit deze nieuwe geboorte plaatsvindt. Dat gebeurt ieder jaar. Voor hen die de grote inwijding ondergaan is dat een verheven kans. Naar de mate dat we dat begrijpen zullen we, door de stroom van gedachten die door ons bewustzijn gaat inzien dat ons eigen hogere zelf, de godheid in ons, ons erop voorbereidt eens die stap te doen. Naar gelang we hierover nadenken, zal de heilzame invloed ervan zich over de hele wereld uitstrekken.


Dit heilige jaargetijde zou haar hoogtepunt kunnen bereiken in een ware epifanie [verschijning van een god] voor ieder die zelfs maar een deel van zijn lagere en egoïstische gedachten offert op het altaar van zijn hogere zelf. Als we het kerstverhaal niet alleen zien als een symbolisch verhaal van wat ieder mens in de verre toekomst zal worden, maar als een belofte van wat hij nu hier in geringe mate kan ervaren, dan zullen we ontdekken dat we in de verborgen schuilhoeken van onze ziel meer dan eens door het dal van een dagelijkse inwijding zij gegaan. Als we slagen, weten we dat de zielenpijn ons paspoort vormt tot vreugde – die diepe innerlijke vreugde die niet alleen ons eigen leven raakt, maar die overal het leven van anderen ten goede beïnvloed.

De hogere inwijding, die in elke Messiaanse cyclus van 2160 jaar plaatsvindt, is een van de mooiste ervaringen om over na te denken. In de kleinere inwijding bevrijdt de initiant zich van zijn vier lagere beginselen, zodat de drie hogere op weg gaan naar de portalen van de zon, om dan terug te keren. Maar in de grotere inwijding heeft de initiant het vermogen verworven bewust de monade te bevrijden, zodat die langs het spirituele magnetische pad van de planetaire sferen kan reizen om een te worden met het hart van de zon. Na veertien dagen keert hij terug als een ‘tweemaal geborene’, een Bodhisattva, een verlosser, een Christus. De Ster van Bethlehem zou het teken kunnen zijn geweest van een Grote Geboorte, ongeveer tweeduizend jaar geleden, een goddelijk pad dat de monade kan gaan van de Aarde naar de Maan, naar Venus, naar Mercurius, naar de Zon.

Als we ons verdiepen in de esoterische kennis van alle geschriften, beginnen we de kerstliederen te begrijpen die in dat jaargetijde worden gezongen. Misschien zien we duidelijker en beseffen we innerlijk wat er oorspronkelijk schuilging achter het lied ‘Heard, the Heralds Angels Sing’’ [Luister naar wat de engelen verkondigen], en achter de symboliek van de drie Wijzen en de Ster van Bethlehem.


Is het zo verwonderlijk dat iedere grote leraar zo de nadruk legt op de kleine dingen, onze eenvoudige gedachten en daden? Geen Bodhisattva, geen Christus zou deze inwijding met succes kunnen doorstaan als die niet het gevolg was van een lange keten van kleine gedachten en daden, die culmineren in het punt waarop hij zich voor allen offert op het altaar. Het is inderdaad een tijd van vreugde, ware vreugde, omdat we een klein bewust aandeel hebben in deze kosmische daad.


Uit het tijdschrijft Sunrise jan/feb 1990.


-------------------------------------------------------------------------------- 












“Angst, discipel, doodt de wil en houdt elke handeling tegen. Als de pelgrim tekortschiet in de deugd sila, struikelt hij en verwonden karmische kiezelstenen zijn voeten op het rotspad.”
HPB. Stem van de Stilte: sub-titel ‘ de 7 poorten’  Blz.41.






















"Alle gemythologiseerde natuurprocessen, zoals winter en zomer,

de schijngestalten van de maan, regenseizoenen enzovoort,

zijn geenszins allegorieën van deze objectieve ervaringen.

Het zijn integendeel symbolische uitdrukkingen van het innerlijke

en onbewuste drama van de ziel, dat via de weg van de projectie,

dat wil zeggen gespiegeld in natuurverschijnselen,

voor het menselijk bewustzijn toegankelijk wordt."

(C.G. Jung )








Extra uitgave vanuit TVN-Centrum Omg. Assen 2012









Kerstklokken


Hoor, de zilv’ren klokken luiden
In het somber uur der nacht;
Wat haar toongalm mag beduiden?
Wel, wanneer de klokken luiden
Wordt de dageraad verwacht.

Niet in duister meer te dwalen
Langs des Levens kronkelpaden
Hoeft de zwerver, want de stralen
Van den morgen zegepralen.
Zie het licht is opgegaan!

’t Is het Licht van ’s werelds Hoeders,
’t Heilig vuur van Liefde’s macht;
’t Is de stem der Oud’re Broeders. –
Hoort nu allen, vaders, moeders,
Naar hun woorden, wijs en zacht.

Hoor, de zilv‘ren klokken luiden
In het somber toongalm mag beduiden?
Wel, wanneer de klokken luiden
Wordt de dageraad verwacht.





(Melodie:’Uit de verte klink een klokje’, enz).
Blz.36 Lotus Liedjes. Theosofisch Genootschap (Point Loma)





“Muziek is de zang der ziel”
KATHERINE TINGLEY.



--------------------------------------------------------------------------------------------------------